Хүйтэн өвлийн агаар
Хоолой даван ороход
Уушигны тэлэлт сулрах нь
Угаас хоосон чанарыг илтгэх
Сэрүүхэн шөнөөр гадаа сэлгүүцэж
Будан бүрхэх тэнгэрийг анхаарч
Сэтгэлээ ажин хэсэг суухад
Би гэдэг бурууг ухаарна
Олон амьтанд ч үл анзаарагдах
Олон муу сэтгэлээ даръя
Огоорч төөрөгдсөн бодлоо цэгнэж
Огторуйн талаар дахин эргэцүүлье
Мэдсэн бүхнээ харамгүй хуваалцах
Оюун мэдлэгийн санг бүтээе
Олсон бүхнээрээ бусдыг тэтгэх
Оломгүй сэтгэлт нэгэн болъё
Мөнхөд орших тавилангүй боловч
Энэ бие минь
Мандах нарны илчээр тэтгэгдэх
Эгэлгүй их хайрын далайд хөвнө
2011.12.08
Thursday, December 8, 2011
Monday, December 5, 2011
Ухамсарлахуй
Нөхөр Х.Д.Анарболд сүүлийн үед ихээхэн зав зай багатай болоод гүйгээд байна. 11 сард суралцан буй сургуулийнхаа Монгол оюутны төлөөлөл болсон ба БНСУ-д суралцагч Монгол оюутны холбооны тэргүүнээр сонгогдсон нь ихээхэн учир утгатай зүйл болж байна. Энэ бүхнээс илүүтэйгээр, мөхөс би хайрлаж хайрлуулах нэгэнтэй болсон юм.
Анх хуралд оролцоод явж байхад тэр суудал дээр очвол ийм зүйлсийг хийнэ, хэрэгжүүлнэ гэж байсан ч үүргээ гардаж аваад сар болж байхад одоогоор тодорхой хийж гийгүүлсэн зүйл гараагүй л байна. Гэхдээ анх гаргасан мөрийн хөтөлбөрөө өөрийн бодож байгаагаараа хэрэгжүүлж чадвал хүрэх дээд цэг маань болчих гээд байх шиг байна. Өөрийгөө анзаарвал ихээхэн "ардчилсан" сэтгэлгээтэй бололтой юм. Ямар нэгэн юмыг л шийдэх гэхээрээ бүгдийн эрх ашигт нийцүүлэх талаас нь ажиллаад байдаг. Тэгтэл тал нутагтаа эрх дураараа сэлгүүцэх сэтгэлгээтэй манайхны хувьд энэ арга явахгүйг нь анзаарсан ба шал өөр аргаар явахаар бодлого гаргаад байж байна. Энэ талаар олон улсын харилцааны хичээлээр ч үзсэн бөгөөд удахгүй тэмдэглэл болгоод оруулнаа.
Ажиглаад байхнээ манайханы хувьд солонгос гэдэг хол газар биш болжээ. Ерээд оны эхэн үед одоо байгаа өндрийнхөө талд ч хүрэхгүй байхад, манай ойрын хамаатнуудаас энэ нутагт ирж сурч байсан бөгөөд, тэгэхэд төрөлх Улаанбаатараасаа ч гарч үзээгүй надад солонгос татах зүгийн гэгдэх энэ улс гайхамшгийн орон шиг санагдаж байлаа. Нэг мэдсэн хүссэн мэргэжлээрээ их сургуульд орчихсон, цаашдын ажлын байр амлагаатай байхад бүхнээ орхиод энэ нутагт ирсэн нь "микро" төвшинд мулгуу мэт байсан боловч "макро" төвшинд багын мөрөөдлөө биелүүлэх замыг маань нээсэн гэдэгт итгэлтэй байна.
Хичээлийн тэмдэглэлээ хийхгүй яваад байгаа ч энэ мэдээллийг блогтоо оруулнадаа гэсэн зүйлс бас ч үгүй нилээн болочихсон байж байна, шалгалтын бэлтгэлээ базаангаа оруулнаа. Энэ ард түмний baby-boom үед төрсөн одоо 50 аад насандаа явж буй хүмүүсээс сурах зүйл ч зөндөө байна. Цуг боловсроод явж буй залуус нь цэрэгт явж ирээгүй л бол, байгалийн баялаггүй цэвэр өрсөлдөөн дундаас шалгараад явж буй нөхөд ямархуу харьцаатай байх нь ойлгомжтой. Гэхдээ эвийг нь олоод нөхөрлөвөл, харь хэлээр ч болтугай цэнгэлийн нөхөдөөс хамаагүй илүү ойлголцоно шүү. Ингэж харанхуйд ганцаардаж явахдаа, гэрэл гэгээ минь болсон нэгэн эмэгтэйтэй учираад түндээ тэсэхүйеэ бэрхээр татагдах болсон юм.
Түүнийгээ болзоонд ч урилгүй хосоо болгочихсон нь энэ тал дээр туршлага муутай миний яаруу сэтгэлгээ байж. Монголчууд онцгойлон тэмдэглээд байдаггүй ч, ихээхэн утга агуулгатай Хрисмасын баярын өмнөх өдрийг зөвхөн түүндээ зориулах талаар бодоод л байж байна. Завгүй явж байгаа болохоор дараа л энэ бичлэгийг олж харах байх.
Би бээр ихээхэн хүмүүстэй учирч, ихээхэн зүйлсийг ухамсарлаж, хэдэн ч жил сууснаа үл мэдэх харанхуйгаасаа цухуйгаад явж байна. Ёстой нөгөө, хорвоо дэлхий уудам хийж бүтээх олон байна, гэдэг л болчихоод байна.
Анх хуралд оролцоод явж байхад тэр суудал дээр очвол ийм зүйлсийг хийнэ, хэрэгжүүлнэ гэж байсан ч үүргээ гардаж аваад сар болж байхад одоогоор тодорхой хийж гийгүүлсэн зүйл гараагүй л байна. Гэхдээ анх гаргасан мөрийн хөтөлбөрөө өөрийн бодож байгаагаараа хэрэгжүүлж чадвал хүрэх дээд цэг маань болчих гээд байх шиг байна. Өөрийгөө анзаарвал ихээхэн "ардчилсан" сэтгэлгээтэй бололтой юм. Ямар нэгэн юмыг л шийдэх гэхээрээ бүгдийн эрх ашигт нийцүүлэх талаас нь ажиллаад байдаг. Тэгтэл тал нутагтаа эрх дураараа сэлгүүцэх сэтгэлгээтэй манайхны хувьд энэ арга явахгүйг нь анзаарсан ба шал өөр аргаар явахаар бодлого гаргаад байж байна. Энэ талаар олон улсын харилцааны хичээлээр ч үзсэн бөгөөд удахгүй тэмдэглэл болгоод оруулнаа.
Ажиглаад байхнээ манайханы хувьд солонгос гэдэг хол газар биш болжээ. Ерээд оны эхэн үед одоо байгаа өндрийнхөө талд ч хүрэхгүй байхад, манай ойрын хамаатнуудаас энэ нутагт ирж сурч байсан бөгөөд, тэгэхэд төрөлх Улаанбаатараасаа ч гарч үзээгүй надад солонгос татах зүгийн гэгдэх энэ улс гайхамшгийн орон шиг санагдаж байлаа. Нэг мэдсэн хүссэн мэргэжлээрээ их сургуульд орчихсон, цаашдын ажлын байр амлагаатай байхад бүхнээ орхиод энэ нутагт ирсэн нь "микро" төвшинд мулгуу мэт байсан боловч "макро" төвшинд багын мөрөөдлөө биелүүлэх замыг маань нээсэн гэдэгт итгэлтэй байна.
Хичээлийн тэмдэглэлээ хийхгүй яваад байгаа ч энэ мэдээллийг блогтоо оруулнадаа гэсэн зүйлс бас ч үгүй нилээн болочихсон байж байна, шалгалтын бэлтгэлээ базаангаа оруулнаа. Энэ ард түмний baby-boom үед төрсөн одоо 50 аад насандаа явж буй хүмүүсээс сурах зүйл ч зөндөө байна. Цуг боловсроод явж буй залуус нь цэрэгт явж ирээгүй л бол, байгалийн баялаггүй цэвэр өрсөлдөөн дундаас шалгараад явж буй нөхөд ямархуу харьцаатай байх нь ойлгомжтой. Гэхдээ эвийг нь олоод нөхөрлөвөл, харь хэлээр ч болтугай цэнгэлийн нөхөдөөс хамаагүй илүү ойлголцоно шүү. Ингэж харанхуйд ганцаардаж явахдаа, гэрэл гэгээ минь болсон нэгэн эмэгтэйтэй учираад түндээ тэсэхүйеэ бэрхээр татагдах болсон юм.
Түүнийгээ болзоонд ч урилгүй хосоо болгочихсон нь энэ тал дээр туршлага муутай миний яаруу сэтгэлгээ байж. Монголчууд онцгойлон тэмдэглээд байдаггүй ч, ихээхэн утга агуулгатай Хрисмасын баярын өмнөх өдрийг зөвхөн түүндээ зориулах талаар бодоод л байж байна. Завгүй явж байгаа болохоор дараа л энэ бичлэгийг олж харах байх.
Би бээр ихээхэн хүмүүстэй учирч, ихээхэн зүйлсийг ухамсарлаж, хэдэн ч жил сууснаа үл мэдэх харанхуйгаасаа цухуйгаад явж байна. Ёстой нөгөө, хорвоо дэлхий уудам хийж бүтээх олон байна, гэдэг л болчихоод байна.
Subscribe to:
Posts (Atom)