Хаана тулах нь үл харагдах шүтэн барилдлага унаж ирэн нуруу тэнийлгэх завгүй мунгинаж байгаад хаашаа нь үл мэдэх газар луу явчихдаг тавилантай төрсөн хөөрхийсийн нэг би бээр энд дахин нэг бичлэг тэрлээд сууж байна. Хоёр гурван жилийн өмнөхтэй харьцуулахад хүний сайн муу үйлэнд мэргэшээд өдөр өдрийг нэг бодлын ихээхэн сонирхолтой өнгөрөөдөг боллоо. Олон ч хүнтэй уулзаж, цөөнгүй газраар явлаа, явдал дундаа өөрийн толгойгоо золтой л гээчихсэнгүй.
Бодлууддаа орооцолдож явахдаа юунд хүрэх гэж зориод байгаа тухай их товч бөгөөд тодорхой ба бодит шивнээ үгсийг өөрийн сэтгэлээсээ сонссон юм. Бусдын дагадаг хэмнэлээр бус өөрийн хэмнэлийг шинээр үүсгэж замд гарж байсан нь жил хагасын өмнө. Зарим нэгэнд их зарим нэгэнд бага хугацаа. Зорьж байсандаа хүрэхийн тулд хөдөлмөрлөж, зольсон зүйлсийнхээ төлөөсөнд хүсэл шуналын галны очлуурыг бахдалтайгаар бариад авдагийн даваан дээр огторгуйн түнэр харанхуйн гүн рүү цаашлан одлоо. Жингүйдлийн энэ орчинд хэд хоног мангуурч суулаа. Эзгүй арал дээр ганцаараа байхаас ч эвгүй энэ мэдрэмж оюун бодлыг минь дарлаж, хөл гарын минь мэдрэлийг аажимаар идэж байгаа нь мэдэгдэж байна.
Сэтгэлээ сонсохыг хичээвч дуу нь сулраад юу гээд байгааг нь дэлдийгээд хичээнгүйлэн сонсох гэвч улам л төөрөлдөх. Жингүйдлийн энэ орчинд хөшиж үхэхийг л хүсээгүй бол ямар нэгэн тулах цэг олоод байдаг чадлаараа хөдлөх ёстой боловч гар минь хаана байгаа тодорхой үл харагдах. Нүдээ түр л анивал түнэр харанхуйд үүрд цоожлогдож хоцрох нь тодорхой мэт учир эцэж цуцсан биеийг амарааж чадахгүй хий дэмий л сарвагнаж явна даа хөөрхий. Цаг хугацаа гээч нь зогссон мэт яг энэ мөчид би нэг л зүйлийг мэдэж байна. Очлуурыг би барихдаа л барина. Ертөнцийн хязгаараас ч хамаагүй.
Бодлууддаа орооцолдож явахдаа юунд хүрэх гэж зориод байгаа тухай их товч бөгөөд тодорхой ба бодит шивнээ үгсийг өөрийн сэтгэлээсээ сонссон юм. Бусдын дагадаг хэмнэлээр бус өөрийн хэмнэлийг шинээр үүсгэж замд гарж байсан нь жил хагасын өмнө. Зарим нэгэнд их зарим нэгэнд бага хугацаа. Зорьж байсандаа хүрэхийн тулд хөдөлмөрлөж, зольсон зүйлсийнхээ төлөөсөнд хүсэл шуналын галны очлуурыг бахдалтайгаар бариад авдагийн даваан дээр огторгуйн түнэр харанхуйн гүн рүү цаашлан одлоо. Жингүйдлийн энэ орчинд хэд хоног мангуурч суулаа. Эзгүй арал дээр ганцаараа байхаас ч эвгүй энэ мэдрэмж оюун бодлыг минь дарлаж, хөл гарын минь мэдрэлийг аажимаар идэж байгаа нь мэдэгдэж байна.
Сэтгэлээ сонсохыг хичээвч дуу нь сулраад юу гээд байгааг нь дэлдийгээд хичээнгүйлэн сонсох гэвч улам л төөрөлдөх. Жингүйдлийн энэ орчинд хөшиж үхэхийг л хүсээгүй бол ямар нэгэн тулах цэг олоод байдаг чадлаараа хөдлөх ёстой боловч гар минь хаана байгаа тодорхой үл харагдах. Нүдээ түр л анивал түнэр харанхуйд үүрд цоожлогдож хоцрох нь тодорхой мэт учир эцэж цуцсан биеийг амарааж чадахгүй хий дэмий л сарвагнаж явна даа хөөрхий. Цаг хугацаа гээч нь зогссон мэт яг энэ мөчид би нэг л зүйлийг мэдэж байна. Очлуурыг би барихдаа л барина. Ертөнцийн хязгаараас ч хамаагүй.
