Кунфу Пандагийн сурч авдаг Inner Peace, Монгол хэлэнд хөрвүүлбээс "Дотоод амгалан" гээч саяхан миний дотор ч байсан мэт санагдах. Тоог нь алдсан олон бодлууд толгойд хөврөлдөөд эвтэйхэн бичих нь бүү хэл, амнаас үг унахаа байлаа. Ширүүхэн үг сонсоход л сэтгэлд цог бус түймэр асаж, санаа зовох төдийд л толгой гашлихгүй ээдэрдэг болчихож. Говийн ноён хутагтын "Цаасан Шувуу" шүлэгийг мөр гүйлгэн харж суухнээ бусдын дүр сэтгэлд буудаг байсан бол, нийгмийг хүний давчуу ухаантай хамт бичсэн уг шүлгийн мөр бүрээс миний нэр сонсогдоод байх шиг. Би хэзээ ийм болов гэдэг асуултыг өөртөө шидэвч асуулт нь чихний хэнгэрэг мөргөх чимээ үл гарах.
Залуусын гэдэс гарах нь арчаагүйн шинж гэж хардаг байсан миний урд жижигхэн погдойсон юм харагдах болоод удлаа. Эрэгтэйчүүдийн 00-д зогсож байхнээ бариад онилж байгаа зүйл маань бүтэн харагдаад байгааг бодоход гэдэс сүртэй сунаагүй мэт боловч ингээд орхивол, гэдсээ өмгөөлдөг ажилтай болох вий.
Энэ мэтээр арчаагүй шинжнүүд илэрч байгаа ч, зарим нэг сурч дуусдаггүй философийн ухааны доктор буюу PhD нөхдийн хажууд улс, дэлхийн хөгжилд хувь нэмрээ оруулаад явж ч байх. Савалгаан дунд өөрийгөө олох гэж түүртэж явахдаа кунфу пандаг санан энэ бичлэгийг тэрлэлээ. Харахнээ зарим хүмүүс өөрсдийгөө савалж буйг ч үл анзааран явсны үр дүнд өөрийгөө хаанаас ирсэн хэн болох хэрэг зориг юунд вэ гэдгээ газарт нулимаад шороотой хольж дэвсэлж харагдах. Бусдыг шүүмжлэх ч яахав, би болоод энэ бичлэгийг уншиж суугаа та өөрийгөө нэг анзаараарай. Хэдэн арван мянган сайн, муу дүрд хувилдаг хүний нийгэмд урсгалаа дагаад алсын бодолгүй, алсын бодолтой нь урдаа юу байгааг үл харан хөвж явах бий вий.
Дэвших цагт доошоо харж, Доголох цагт холыг хар нөхдөө.
No comments:
Post a Comment