Манай цэнхэр нүдэн гараг дээр 6 тэрбум 300 сая орчим хүн амьдардаг гэж үздэг. Монголын тал нутагт нар эгц дээрээс төөнөж байхад Америк нөхдийн дээр сар гэрэлтэж байдаг. Өдөр шөнө ээлжлээд л... Энэ олон хүмүүс тус тусынхаа нутагт амьдарч эхлээд анхандаа босоо явдагаас өөрөөр бусад амьтнаас ялгараад байх зүйлгүй байсан гэдэг. Яван явсаар хэлтэй ч болж, бүр саран дээр хүртэл газардчихсан байгаа юм. Удахгүй Ангараг луу нисэх сураг дуулдаад л байгаа тэрнээс цааш яаж хөгжихийг хэн ч мэдэхгүй. Шинэ нээлт гарах, шинэ үйл явдал тохиолдох бүрт шинэ үгс нэмэгдэж л байдаг. Эртнээс нааш хэрэглэж ирсэн үг болгоны ард ойлголт өөр үгээр бол утга байна. Ерөнхийдөө үсгийг хараад 1-р ангиасаа хойш А,Б,В,Г... гээд үзчихсэн нөхдүүд бол энэ үсэг гэсэн ойлголттой тэгээд цаашлаад энийг холбоод уншиж болдог гэсэн ойлголттой байдаг. Тэгтэл хөдөө соёл иргэншилээс бараг тасарсан шахуу зарим нэг хүнд харуулбал юу юм гээд гайхах л байх.
Манай ардын нөгөө "Мэддэгт мэргэн цоохор, мэддэггүйд эрээн цоохор" гэж оньсого хүртэл байдаг байхаа. Компьютер бол над мэтийн нөхдүүдэд бол амьдралынх нь нэг хэсэг болчихож байгаа юм. Хилийн чинадад явахдаа гэр лүүгээ нөхөд рүүгээ холбоо барьчихна, алба амины хэргээ амжуулчихна. Тэгвэл Африкийн зэрлэгжүү омгийн нөхдүүдэд бол идэж ч болохгүй, нөмрөөд явж ч болохгүй ер нь бол чулуутай ялгаагүй. Бусад хүмүүсийн үзэн яддаг, хэнд ч хэрэггүй гэж боддог хүн өөр нэг газар агаар амьсгалж яваа хүн эсвэл амьтны юугаарч солихооргүй хайрладаг хүн нь байж болдог.
Энэ бүхэн явсаар эцэстээ хүний тархинд тэр хүлээж явч байгаа оюун маань яахаас л хамаараад байх шиг. 1984 гээд зохиолыг уншиж байхад төрсөн бодол л доо. Оюун санаанаас илүү гарах зүйл байхгүй гэж. Улааныг ногоон гэж хэлээд байвал ногоон болно. Ер нь анхнаасаа хэн энэ заавал улаан байх ёстой гэчихсэн юм. Цагийн уртад, мөн орон зайнаас хамаарч ойлголт өөрчлөгдөж болоод байгаа юм даа.
Ингээд цаашаа бодоод байхаар Буддын сургаальд гардаг шиг, мөч бүхэн хувьсаж байдаг энэ ертөнцөд итгэх зүйл нэгээхэн үгүй гэдгээс өөр итгэх зүйл байхгүй ч юм шиг. Нэг талаараа шудрага нэг талаарай үнэхээрийн балай гэмээр.
No comments:
Post a Comment