Судоку гэх энэ тоглоомын үүсэл гарал нь хаана ч юм бүү мэд ямар ч гэж сул цаг гарахаар утсан дээрээ гаргаад тархины дасгал хийдэг "багаж" л даа. Ерөнхийдөө бол тоглож эхэлсэн гэвэл өнгөрсөн зунаас хойш юм даа. Тоглосоор одоо бол advanced гээд сүртэй нэртэйг нь тоглодог болчихож.
Анх тоглож байхад дүрмээ бариад л явж байхад ямар ч гэж эцэст нь хүрчихдэг. Тэр дүрэм нь бол их энгийн, 3 ийг харьцах 3 хэмжээтэй нэг дөрвөлжинд 9 өөр тоо байх ба мөн үргэлжлээд тэр жижиг дөрвөлжингөөс бүрдэх 9 ийг харьцах 9 хэмжээтэй дөрвөлжинд мөр, баганын дагуу цифр бүр нэг орох ёстой. Нэг ёсондоо 81 ширхэг цифрыг учрыг нь олж байрлуулна гэсэн үг. Энэ нөхөр нийтдээ 6,670,903,752,021,072,936,960 боломжит хувилбартай гэж байсан. Ерөнхийдөө бол байхгүйг нь олж хараад хийгээд байх юм шиг санагдаад байсан чинь сүүлийн үед миний утасны програм ухаалаг болоод байна уу яалт ч үгүй сонголт хийхээс өөр аргагүй байдалд орох үе гарах юм. Нэг ёсондоо ганцхан цифрыг 2 баганын аль нэг дээр тавихаас тоглоом дуусах уу эсвэл сүйрэх үү гэдэг болчих тохиолдол нилээн хэд гарах боллоо. Нэг нь бол баттай дуусна. Нөгөө нь дуусаж ч магад яаж ч магад, магадгүй компьютерийн програм маань сайн гэгч нь "санамсаргүй" хутгаж байгаад тавьсан бол 2 дахь сонголтоор нөгөө их олон оронтой боломжит хувилбарын нэг нь үүсээд гарч болно магадгүй мухар зам шиг байдалд орж ч болох.
Энд би 9 ширхэг цифрын боломжтой уртаашаа 9 өргөөшөө 9 нүдтэй 81 цифр сонгож бөглөх юм ярьж байхад(ер нь бол тийм ч том биш гэсэн үг, миний утасны дэлгэц 2 инч байхаа тэрэнд багтчихдаг), ганцхан цифрын байрлалаас бусад 81 нь хамаарах юм даа.
Friday, October 8, 2010
Saturday, October 2, 2010
Тодорхойгүй
Сүүлийн үед нөгөө миний сэтгэл санааны байдал гэж хөөрхий байж байгааг нь дүрсэлвэл хэлбэлзлийн давтамжийг хэд дахин хурдасгачихсан юм шиг нэг ёсондоо их хурдан асч унтраад байгаа юм шиг болчихов.
Урд маяглаад явж ядаад байгаа нөхдүүдийг цохиод авмаар мэдрэмж хүртэл төрөх юм. Газар гишгэхдээ уг нь шоргоолж гишгэх вий гэдэг хүн чинь нэг иймэрхүү болж болдог л юм байна. Нэг талаараа дүрс гэсэн нэг тийм талтай. Шалтгааныг нь даанч тодорхойлох боломж алга болтой. Ядаж байхад гадаа бороо ороод мөнх хөх тэнгэрийн байж байгааг.
Тэнгэр муухайрахын өмнө сургуулийн ууланд авирдаг клубынхэнтэй Сөүл хотын хамгийн өндөр уулын ноён биш ч багагүй өндөр оргил дээр гараад, яг урдаас салхи салхилаж байхад төрсөн мэдрэмжийг үгээр хэлэх ч юм биш. Тэгсэн атал буугаад л юм идээд буцаад ирж байх замын турш, бүр үргэлжлээд одоог хүртэл нэг тийм сонин байна. Сонин гэдэг үгээр тодорхойлж чадахгүй тийм л балай мэдрэмж. Хамгийн айж байгаа юм нь оюун бодол маань ингэж тогтворгүй байж байгаад янзан бүрийн санаанд оромгүй үйлдэл гаргачих вий гэж л санаа зовж байна.
Иймэрхүү юм болохоор хэзээний үнэнч нөхөр блогтойгоо ингээд л яриад ч байгаа юмуу суудаг болчихож.
Урд маяглаад явж ядаад байгаа нөхдүүдийг цохиод авмаар мэдрэмж хүртэл төрөх юм. Газар гишгэхдээ уг нь шоргоолж гишгэх вий гэдэг хүн чинь нэг иймэрхүү болж болдог л юм байна. Нэг талаараа дүрс гэсэн нэг тийм талтай. Шалтгааныг нь даанч тодорхойлох боломж алга болтой. Ядаж байхад гадаа бороо ороод мөнх хөх тэнгэрийн байж байгааг.
Тэнгэр муухайрахын өмнө сургуулийн ууланд авирдаг клубынхэнтэй Сөүл хотын хамгийн өндөр уулын ноён биш ч багагүй өндөр оргил дээр гараад, яг урдаас салхи салхилаж байхад төрсөн мэдрэмжийг үгээр хэлэх ч юм биш. Тэгсэн атал буугаад л юм идээд буцаад ирж байх замын турш, бүр үргэлжлээд одоог хүртэл нэг тийм сонин байна. Сонин гэдэг үгээр тодорхойлж чадахгүй тийм л балай мэдрэмж. Хамгийн айж байгаа юм нь оюун бодол маань ингэж тогтворгүй байж байгаад янзан бүрийн санаанд оромгүй үйлдэл гаргачих вий гэж л санаа зовж байна.
Иймэрхүү юм болохоор хэзээний үнэнч нөхөр блогтойгоо ингээд л яриад ч байгаа юмуу суудаг болчихож.
Thursday, September 23, 2010
Ойлголт
Манай цэнхэр нүдэн гараг дээр 6 тэрбум 300 сая орчим хүн амьдардаг гэж үздэг. Монголын тал нутагт нар эгц дээрээс төөнөж байхад Америк нөхдийн дээр сар гэрэлтэж байдаг. Өдөр шөнө ээлжлээд л... Энэ олон хүмүүс тус тусынхаа нутагт амьдарч эхлээд анхандаа босоо явдагаас өөрөөр бусад амьтнаас ялгараад байх зүйлгүй байсан гэдэг. Яван явсаар хэлтэй ч болж, бүр саран дээр хүртэл газардчихсан байгаа юм. Удахгүй Ангараг луу нисэх сураг дуулдаад л байгаа тэрнээс цааш яаж хөгжихийг хэн ч мэдэхгүй. Шинэ нээлт гарах, шинэ үйл явдал тохиолдох бүрт шинэ үгс нэмэгдэж л байдаг. Эртнээс нааш хэрэглэж ирсэн үг болгоны ард ойлголт өөр үгээр бол утга байна. Ерөнхийдөө үсгийг хараад 1-р ангиасаа хойш А,Б,В,Г... гээд үзчихсэн нөхдүүд бол энэ үсэг гэсэн ойлголттой тэгээд цаашлаад энийг холбоод уншиж болдог гэсэн ойлголттой байдаг. Тэгтэл хөдөө соёл иргэншилээс бараг тасарсан шахуу зарим нэг хүнд харуулбал юу юм гээд гайхах л байх.
Манай ардын нөгөө "Мэддэгт мэргэн цоохор, мэддэггүйд эрээн цоохор" гэж оньсого хүртэл байдаг байхаа. Компьютер бол над мэтийн нөхдүүдэд бол амьдралынх нь нэг хэсэг болчихож байгаа юм. Хилийн чинадад явахдаа гэр лүүгээ нөхөд рүүгээ холбоо барьчихна, алба амины хэргээ амжуулчихна. Тэгвэл Африкийн зэрлэгжүү омгийн нөхдүүдэд бол идэж ч болохгүй, нөмрөөд явж ч болохгүй ер нь бол чулуутай ялгаагүй. Бусад хүмүүсийн үзэн яддаг, хэнд ч хэрэггүй гэж боддог хүн өөр нэг газар агаар амьсгалж яваа хүн эсвэл амьтны юугаарч солихооргүй хайрладаг хүн нь байж болдог.
Энэ бүхэн явсаар эцэстээ хүний тархинд тэр хүлээж явч байгаа оюун маань яахаас л хамаараад байх шиг. 1984 гээд зохиолыг уншиж байхад төрсөн бодол л доо. Оюун санаанаас илүү гарах зүйл байхгүй гэж. Улааныг ногоон гэж хэлээд байвал ногоон болно. Ер нь анхнаасаа хэн энэ заавал улаан байх ёстой гэчихсэн юм. Цагийн уртад, мөн орон зайнаас хамаарч ойлголт өөрчлөгдөж болоод байгаа юм даа.
Ингээд цаашаа бодоод байхаар Буддын сургаальд гардаг шиг, мөч бүхэн хувьсаж байдаг энэ ертөнцөд итгэх зүйл нэгээхэн үгүй гэдгээс өөр итгэх зүйл байхгүй ч юм шиг. Нэг талаараа шудрага нэг талаарай үнэхээрийн балай гэмээр.
Манай ардын нөгөө "Мэддэгт мэргэн цоохор, мэддэггүйд эрээн цоохор" гэж оньсого хүртэл байдаг байхаа. Компьютер бол над мэтийн нөхдүүдэд бол амьдралынх нь нэг хэсэг болчихож байгаа юм. Хилийн чинадад явахдаа гэр лүүгээ нөхөд рүүгээ холбоо барьчихна, алба амины хэргээ амжуулчихна. Тэгвэл Африкийн зэрлэгжүү омгийн нөхдүүдэд бол идэж ч болохгүй, нөмрөөд явж ч болохгүй ер нь бол чулуутай ялгаагүй. Бусад хүмүүсийн үзэн яддаг, хэнд ч хэрэггүй гэж боддог хүн өөр нэг газар агаар амьсгалж яваа хүн эсвэл амьтны юугаарч солихооргүй хайрладаг хүн нь байж болдог.
Энэ бүхэн явсаар эцэстээ хүний тархинд тэр хүлээж явч байгаа оюун маань яахаас л хамаараад байх шиг. 1984 гээд зохиолыг уншиж байхад төрсөн бодол л доо. Оюун санаанаас илүү гарах зүйл байхгүй гэж. Улааныг ногоон гэж хэлээд байвал ногоон болно. Ер нь анхнаасаа хэн энэ заавал улаан байх ёстой гэчихсэн юм. Цагийн уртад, мөн орон зайнаас хамаарч ойлголт өөрчлөгдөж болоод байгаа юм даа.
Ингээд цаашаа бодоод байхаар Буддын сургаальд гардаг шиг, мөч бүхэн хувьсаж байдаг энэ ертөнцөд итгэх зүйл нэгээхэн үгүй гэдгээс өөр итгэх зүйл байхгүй ч юм шиг. Нэг талаараа шудрага нэг талаарай үнэхээрийн балай гэмээр.
Monday, September 13, 2010
Усанд хаясан чулуу
Энэ бичлэгийг бичих гээд сууж байхдаа манай ард түмний зүйр үг болох "усанд хаясан чулуу" гэнэт толгойд орж ирэв. Өөрийгөө бодсон ер нь хэдэн долоо хоног бол үхсэн амьд нь мэдэгдэхгүй алга болсон байх шүү. Тэгсэн үнэхээр өнгөрсөн хэд хоногийн аль нэгэнд нь би энэ ертөнцийг орхиод явчихсан байсан бол энэ блог мөнхийн нэг сэдэвтэйгээ Гүүглийг дампууртал байх байсан байхдаа. Азаар би амьд мэнд энд суугаад бичлэгээ бичиж байна.
Ер нь бол их юм боддог болоод байгаал даа. Алхаж байгаа мөр болгоноо хэд дахин шинжилж үзчих гээд л. Саяхан далайруу оччихоод зураг даруулж байгаад цунами арай биш ч гэлээ далайн шуурганы үед хүчтэй давлагаанаас хамгаалдаг далан дээр гарч зогсож зургаа даруулж маяглаж байгаад халтираад үхэнгээ алдав. 2 см хэртэй илүү гулссан бол тэгээд өдийд хаана ч байх байсан юм. Унахдаа хөлөө цохиод харсан хавдчихсан байснаа гэнэт цус асгараад л. Хэрвээ өөр хэн нэгэнд ийм юм тохиолдсон бол би гэдэг нөхөр нээх анзааралгүй өнгөрөх байсан байхдаа. Сүртэй юм ч гэх аястай.
Заримдаа хүмүүсээс энэ ертөнц дээр амьдрах сүүлийн өдөр чинь өнөөдөр бол юу хийх вэ гэж асуулт асуухад, хайртай хүмүүстэйгээ байна, дуртай юмаа хийнэ гэх мэтээр янзан бүрээр тайлбарладаг. Иракын гудамжинд амиа золиосолж байгаа нөхдүүдийг бид алан хядагчид гэх утгаар нь харахаас биш энэ нөхдүүд яагаад өөрийн амиа золиослоод байна гэдгийг боддоггүй. Шалтгаан нь маш энгийн тэдэнд амьдрах сонирхол нь байхгүй. Саяхан юмдаа нэг өдөр оройхон ширээнийхээ ард сууж байтал гэнэт хэвлийн хэсгээр өвдөөд эхлэв. Тэгсэнээ хоёр гурав хоног оройдоо өвдөөд чаддаггаараа интернэтээр хайгаад үзтэл хорт хавдарын эхэн шат байж болох магадлалтай болчихлоо шүү. Тэгсэн чинь юу юуны духанд хүрэлгүй нэг мэдсэн муу талаас нь бодоод нилээн хол явчихаж уг нь 1 цагт унтахаар хэвтсэн ч 5 цаг болж байхад хамгийн сүүлд цаг харснаа санаж байгаа юм. Тэгэхэд л тэр амиа хорлох, золиослох янзан бүрийн бусармаг үйлдэл яагаад гардагийг ойлгож авсан гэх үү дээ. Хүн яг өөрт нь тулаад ирэхээр л ойлгодог юм байна лээ.
Энд таньдаг гурван хүний эмээ нь элэгний хорт хавдар гэдэг аймшигт өвчнөөр өвдөн эндэхийн эмнэлэгт үзүүлэхээр ирсэн юм. Анхандаа тэр элэгний хорт хавдар гэдэг хол сонсогддог байсан ч хажууд найзын маань эмээ гэхээр бас л сонин мэдрэмж. Зовж байгаа нөхрийгөө харахад бас л хэцүү шүү дээ. Тэгэхэд тэр найз охиноосоо болоод зовж байна гэх залуу нөхөд, мөн шоудах мөнгө алга гэж байгаа нөхдүүдийг бол үнэндээ ойлгомооргүй ч юм шиг.
Элдэв юм харьцангуй л байгаа юм даа.
Эдгээр бодлууд мөн дээр нь бас бус бодлууд толгойд эргэлдсээр амнаас үг гарахаа байсанд зарим нөхөр гэж бодож явсан хүмүүс ч зайгаа бариад эхлэв бололтой болохоор нь ер нь усанд хаясан чулуу шиг алга болоход долгиолох усны дээрээс хэн намайг харан зогсох бол гээд үзсэн санасныг бодоход дажгүй шүү. Сайхан хүмүүстэй учирчээ.
Итгэдэг зүйлсүүддээ талархаж байна. Хамаг амьтан амар амгалан болох болтугай.
Ер нь бол их юм боддог болоод байгаал даа. Алхаж байгаа мөр болгоноо хэд дахин шинжилж үзчих гээд л. Саяхан далайруу оччихоод зураг даруулж байгаад цунами арай биш ч гэлээ далайн шуурганы үед хүчтэй давлагаанаас хамгаалдаг далан дээр гарч зогсож зургаа даруулж маяглаж байгаад халтираад үхэнгээ алдав. 2 см хэртэй илүү гулссан бол тэгээд өдийд хаана ч байх байсан юм. Унахдаа хөлөө цохиод харсан хавдчихсан байснаа гэнэт цус асгараад л. Хэрвээ өөр хэн нэгэнд ийм юм тохиолдсон бол би гэдэг нөхөр нээх анзааралгүй өнгөрөх байсан байхдаа. Сүртэй юм ч гэх аястай.
Заримдаа хүмүүсээс энэ ертөнц дээр амьдрах сүүлийн өдөр чинь өнөөдөр бол юу хийх вэ гэж асуулт асуухад, хайртай хүмүүстэйгээ байна, дуртай юмаа хийнэ гэх мэтээр янзан бүрээр тайлбарладаг. Иракын гудамжинд амиа золиосолж байгаа нөхдүүдийг бид алан хядагчид гэх утгаар нь харахаас биш энэ нөхдүүд яагаад өөрийн амиа золиослоод байна гэдгийг боддоггүй. Шалтгаан нь маш энгийн тэдэнд амьдрах сонирхол нь байхгүй. Саяхан юмдаа нэг өдөр оройхон ширээнийхээ ард сууж байтал гэнэт хэвлийн хэсгээр өвдөөд эхлэв. Тэгсэнээ хоёр гурав хоног оройдоо өвдөөд чаддаггаараа интернэтээр хайгаад үзтэл хорт хавдарын эхэн шат байж болох магадлалтай болчихлоо шүү. Тэгсэн чинь юу юуны духанд хүрэлгүй нэг мэдсэн муу талаас нь бодоод нилээн хол явчихаж уг нь 1 цагт унтахаар хэвтсэн ч 5 цаг болж байхад хамгийн сүүлд цаг харснаа санаж байгаа юм. Тэгэхэд л тэр амиа хорлох, золиослох янзан бүрийн бусармаг үйлдэл яагаад гардагийг ойлгож авсан гэх үү дээ. Хүн яг өөрт нь тулаад ирэхээр л ойлгодог юм байна лээ.
Энд таньдаг гурван хүний эмээ нь элэгний хорт хавдар гэдэг аймшигт өвчнөөр өвдөн эндэхийн эмнэлэгт үзүүлэхээр ирсэн юм. Анхандаа тэр элэгний хорт хавдар гэдэг хол сонсогддог байсан ч хажууд найзын маань эмээ гэхээр бас л сонин мэдрэмж. Зовж байгаа нөхрийгөө харахад бас л хэцүү шүү дээ. Тэгэхэд тэр найз охиноосоо болоод зовж байна гэх залуу нөхөд, мөн шоудах мөнгө алга гэж байгаа нөхдүүдийг бол үнэндээ ойлгомооргүй ч юм шиг.
Элдэв юм харьцангуй л байгаа юм даа.
Эдгээр бодлууд мөн дээр нь бас бус бодлууд толгойд эргэлдсээр амнаас үг гарахаа байсанд зарим нөхөр гэж бодож явсан хүмүүс ч зайгаа бариад эхлэв бололтой болохоор нь ер нь усанд хаясан чулуу шиг алга болоход долгиолох усны дээрээс хэн намайг харан зогсох бол гээд үзсэн санасныг бодоход дажгүй шүү. Сайхан хүмүүстэй учирчээ.
Итгэдэг зүйлсүүддээ талархаж байна. Хамаг амьтан амар амгалан болох болтугай.
Wednesday, July 14, 2010
Fearing from fear
It was yesterday that I finally found out my biggest "flaw" with help of two good friends here.
The answer was simple. It is like fearing from my fear. Fear from water, money, girls, physics whatever.
Since I have found my biggest flaw(I think) I am going to change everything that is going wrong with me or where I can reach.
There is Mongolian proverb saying, "Don't do if you afraid, and If you do don't afraid". I was in this thing too much that I would not move on unless I have 99% probability. I won't stop exploring.
Probably I will still have some kind of fear. However I am going to defend.
A man just like the wind on valley.
The answer was simple. It is like fearing from my fear. Fear from water, money, girls, physics whatever.
Since I have found my biggest flaw(I think) I am going to change everything that is going wrong with me or where I can reach.
There is Mongolian proverb saying, "Don't do if you afraid, and If you do don't afraid". I was in this thing too much that I would not move on unless I have 99% probability. I won't stop exploring.
Probably I will still have some kind of fear. However I am going to defend.
A man just like the wind on valley.
Time forgets
Everytime after sun goes home we say "hi" to something called lamp which gives us light. It is very simple to use. Just connect it to electricity resource and it will give you a light. But we don't know how much time did it take to developed as lamp. It took almost 80 years for light bulbs to be developed as now we see.
We just do not know who evolved in this work. Actually we don't.
And when we talk about our greatly known ancestor Genghis Khan we don't talk about his generals, queens, father those are background the background to that wonderful hero born. About democracy, we talk like communism was kind of evil so we don't have to remember it.
Time really forgets some things.
We just do not know who evolved in this work. Actually we don't.
And when we talk about our greatly known ancestor Genghis Khan we don't talk about his generals, queens, father those are background the background to that wonderful hero born. About democracy, we talk like communism was kind of evil so we don't have to remember it.
Time really forgets some things.
Monday, June 28, 2010
4차원(4D universe)
The point "." here is 1D, the line "_" here is 2D and the mouse holding or the keyboard you are writing on is 3D, if you see how babies are growing up that is the proof of 4D.
Not a really long time ago, maybe 2.5 months, I got a nickname "4D" in my Korean class which is "4차원". When this story came out my lovely teacher explained as, people usually think in 3D which is normal and you are kind of crazy-guy who thinks in 4D.
Then I felt in a thought that "am I so different from others surrounding me?"
By my DNA and finger-print, face are probably different from others.
So I started thinking about my behavior, my mind, my view.
Differently from science-way I felt that I might be slightly different from those who called normal people.
Sometimes I feel like I am too out-minded or too closed person. Also my life-view usually conflicts with my almost all of friends and even my family members.
Therefore I sometimes feel like mind-loneliness. However just like there sometimes be sunny-rain, I meet people who has some similarities. Those are called my very few best friend.
About 2 months ago I started meet people at GMMG(global master mind group) which leaded by Sharon. We meet once in a 2 or 3 weeks for couple of hours. When I am with them I find my-self. And I am not alone like "Old man and the sea". Thank you guys, for let me know that I belong to this society. Before I met you guys I was lost in somewhere over my sea-of-thoughts.
Every single lives in the universe are unique. "Dimensions" just depends on the similarities.
Thank you all, those understand me.
Not a really long time ago, maybe 2.5 months, I got a nickname "4D" in my Korean class which is "4차원". When this story came out my lovely teacher explained as, people usually think in 3D which is normal and you are kind of crazy-guy who thinks in 4D.
Then I felt in a thought that "am I so different from others surrounding me?"
By my DNA and finger-print, face are probably different from others.
So I started thinking about my behavior, my mind, my view.
Differently from science-way I felt that I might be slightly different from those who called normal people.
Sometimes I feel like I am too out-minded or too closed person. Also my life-view usually conflicts with my almost all of friends and even my family members.
Therefore I sometimes feel like mind-loneliness. However just like there sometimes be sunny-rain, I meet people who has some similarities. Those are called my very few best friend.
About 2 months ago I started meet people at GMMG(global master mind group) which leaded by Sharon. We meet once in a 2 or 3 weeks for couple of hours. When I am with them I find my-self. And I am not alone like "Old man and the sea". Thank you guys, for let me know that I belong to this society. Before I met you guys I was lost in somewhere over my sea-of-thoughts.
Every single lives in the universe are unique. "Dimensions" just depends on the similarities.
Thank you all, those understand me.
Subscribe to:
Posts (Atom)