Tuesday, April 14, 2020

Тусгаарлалтад түнтэгнэсэн бодол

Өмнөх нийтлэлээс хойш нилээн хэд сар өнгөрсөн ба энэ хугацаанд их олон зүйл болоод өнгөрчээ. Уг нь тухайн нийтлэлээс хойш энд салхи оруулна гэж бодолгүйгээр мартах гэж байсан ч тайвширлыг олж, өөртэйгөө харилцах боломж олдог энэ газраас зугтаад хаа хүрэхэв.

Нэг л гунигтай цагаан сар болох юм шиг байсан бол дэлхий нийтэд тархсан титэмт вирусээс шалтгаалаад бүр тэмдэглэсэн ч үгүй. Иргэдээ хамгаалах төр засгийн шийдвэрүүд гарч цөөнгүй газруудын үйл ажиллагааг зогсоосон ба өдийг хүртэл кино театр, саун гэх зэрэг оюун болоод биеийн таашаал хүртдэг газруудгүй амьдралыг төсөөлж ч байсангүй.

Муугаар бодоод титэмт вирусын халдвар аваад тусгаарлагдан эмчлүүлэх бол саяхнаас л хэрэглээд нэвтэрсэн хэдий ч түүнгүйгээр амьдрал үргэлжлэхгүй мэт байр суурь эзэлсэн ухаалаг утас хэрэглүүлэхгүйдээ гэж бодсон гол харлаад явчихав. Гол харласнаа бодож цочирдов.

Би лав энэ хэрэглээндээ хэтэрхий дасчихаж. Цаашлаад би өөрөө энэ нийгмээс хэтэрхий уяатай болчихож. Хэвэнд цутгасан сэтгэхгүй, нэг л хэвээр үргэжлэх долоо хоногуудад дадаад тэр л хэв маягаасаа хэлтийвэл хямардаг болчихож. Зүйрэлбээс хар төмрөөр, заваан болхи цутгасан нийгмийн араануудын нэг болж жигдрэх юмандаа орчих шиг болов.

Магад нилээн хожуу анзаарах байсан зүйлийг өнөөдөр анзаараад бичиж сууна. Өөрийгөө анзаар.